راه مقدس؛ اندیشه های مقدس

در حقیقت رمضان داخل شو، تا انسان شوی؛ تا در خیل خوبان شوی...«ادامه مطلب»...

حقیقت رمضان

«رمض» به معنای تفتیده و سوزان، و رمضان، فرصتی است برای سوزاندن گناهان؛

فرصتی برای فراهم آوردن هیمهٔ گسترده و بزرگ حق طلبی و عبودیت، و به آتش کشیدن خطیئهٔ فروبرنده و سترگ نفس پرستی و نفسانیت؛

هیمه‌‌‌ای که از توجه و تفکر و تدبر در آیات الهی و نشانه‌های پروردگار، فراهم شده و به مدد اخگر اعمال پر فتوح و توبهٔ نصوح، آتشی عظیم به پا می‌کند؛

شعله‌هایی پاک کننده و عزت آفرین، برای اهل درستی و یقین؛

شراره‌های سوزانی که باعث تباهی و سرافکندگی کذابان و ناپاکان، و مایهٔ رهایی و نجات صادقان و صالحان است؛

آتشدان بارقه‌های پر حرارت و سرخی که گلخن پلیدان، و گلشن سیاوشانی است که با ورود به حصن حصین تسلیم و توکل، ققنوسی می‌گردند که ابراهیم وار رهیده و به مقام سلم و سلام، دست می‌یابند.

عظمت باطنی ماه رمضان را با محدود کردن در عمل ظاهری روزه داری، کوچک و حقیر نکن!

رمضانی که صرفا دهان جسممان را از اطعمه و مشربه ببندد، نه دهان روحمان را از رذیله و خبیثه، به کار دنیا و آخرتمان نیامده و سودی به حالمان نخواهد داشت!

چه بسا دهان بستن‌هایی که تنها رنج تشنگی و گرسنگی، به جای می‌گذارند و آدمی‌را به گنج حقیقت بندگی حق و سعادت زندگی موفق نمی‌رسانند!

ماه رمضان را بزرگ و گرامی‌بدار

با غور خوردن در مفاهیم انسان ساز قرآن معلایش؛

با سیر کردن در اتمسفر روحبخش سحرهایش؛

با رفتن به ماورای دهان بستن‌های روزهایش؛

با اندیشیدن در حقیقت قدرهایش؛

تا بتوانی با سوختن از منیت و رذایل، و ساختن در عبودیت و فضایل،

خودت را به «فطر» شکسته شدن اصنام نفسانی و فروریختن اوهام شیطانی برسانی،

و با گذار از حجاب پلید نفسانیت، مزین به آداب سعید انسانیت شوی، و درخشش آفتاب حیات ناب را با طلوع خورشید عید عبودیت در پهنه زندگانی ات، جشن بگیری.

در حقیقت رمضان داخل شو، تا انسان شوی؛ تا در خیل خوبان شوی؛ تا عزیز یزدان شوی؛ تا گلستان شوی؛ تا گل بوستان منجی جهان شوی؛ تا در کمال سعادت، جاودان شوی...

ای زمزمهٔ هر سحرم ذکر ظهورت

ای مستی اندیشه ام از یاد طهورت

ای جان به فدای تو و آن قلب صبورت

کی امر کنی تا که شوم وصلهٔ جورت

کی باز شود چشم دل عاشق کورت

کی باز شود سمت من آن راه عبورت

پیمانهٔ افطار من از بادهٔ نورت،

پر کن که منم تشنهٔ آن جام حضورت

آن جام که با دست تو پر گشت، به کام است

افطار به لبخند تو معنای صیام است

لینک مطلب:

http://rahemoghaddas.blog.ir/post/350